Perşembe, Şubat 01, 2007

TRIBUNLER


Bizim tribunlerde cikan olaylari gordukce toplumumuzun icinde bulundugu durumun, insan yapisinin, psikolojisinin ne hale geldigini dusunup urperiyorum. Allah hepimize, genclerimize akil ve sagduyu nasip etsin.

Ustunden bir yil gecmesine ragmen burada yasadigim guzel bir aniyi paylasmak istiyorum.

Gecen yil Kahire'de Afrika Kupasi maclari oynandi. Ve Misir finale kaldi. Bu final macina ben de esimle ve Serra ile birlikte gittim ve cok etkilendim dersem abartmis olmadigimi da soylemis olayim.

Tarih 10 Subat 2006, sabah saat 11:00 gibi evden ciktik aksam saat 18:00 de baslayacak mac icin. Tabii bayraklarimizla birlikte. Ee tabii Misirli bir aile olunca Misir bayragi ve aile fertlerinden bir + yarimi da Turk olunca Turk bayragi ile de beraber.
Stad 120 bin kisilik bir stad, o gun saat 14:00 te kapilar kapanacagindan erkenden gittik biz de herkes gibi. Ben iceriye girmenin buyuk bir problem olacagini, kapilarda yigilma olacagini zannettigimden biraz tedirgindim yanimda cocuk da oldugu icin.

Ama hic de korktugum gibi olmadi. Kadinlari cocuklarla beraber ayri bir kapidan, erkekleri de ayri bir kapidan kadin ve erkek polisler tarafindan arama yaparak iceri aldilar. Ilk saskinligim ne kadar cok kadin ve genc kizin maca geldigi idi. Bir de aileler gelmislerdi cocuklari ile birlikte, yani bizim gibi. Ben sanki bir tek kendimiz olacagiz zannetmistim. Iceri girdik ki her yer hinca hinc dolu. Oturmaya yer yok. Bizim gibi yer bulamayanlar merdivenlere oturdular. Bu arada tabii ki bayraklarimizi cikarip sallamaya basladik herkes gibi. 120 bin kisilik stadda herkes sarkilar soyleyip eglenmeye baslamisti bile, sahada da gosteriler yapiliyordu. O kalabalikta insanlar bir yolunu bulup kahve, cay gibi icecekleri de temin ediyorlardi birbirlerinin uzerinden atlayarak. Ama kimse de bu durumdan sikayetci degildi, bilakis birbirlerine yardimci oluyorlardi. Bu arada tabii ben Turk bayragini da sallamaya basladigimdan gerilerden bir adam, bana ve kizima oturacak yer gosterdi, o da cocuklari ile gelmisti ve yerlerini bizimle paylastilar.

Ben de evden hazirlikli gitmistim, ki kucuk bir piknik cantasi ile. Yedik ictik mac saatine kadar sarkilar soyleyip resimler cektik. Bu arada bizim bayragin hangi ulkeye ait oldugunu soranlar oldu, bazilari Tunus bayragi zannetmis. Tabii orada ufak capli bir Turkiye'yi tanitim kampanyasi yapmis oldum kendi capimca. Dev ekranda bizimkinden baska kameralara yakalanan Suudi Arabistan bayragi, Cezayir bayragi ve galiba Pakistan bayragi da gorundu.

Derken aksam oldu takimlar sahaya ciktilar ve milli marslar calindi. Futbolcular tribunleri selamladilar. Seyirciler de milli takimlarini ve rakip oyunculari selamladilar. Hani alisik oldugumuz uzere rakip oyunculara yuuuhh sesleri duyamadim ben! Mac sirasinda soylenen kufurleri de duymadim. Hani tamam arapcam o kadar iyi degil ama, az cok anliyorum, sonra ses tonundan, vucut dilinden falan da anlarsiniz kotu bir seyler soylendigini. Bunlara da sahit olmadim. Zorlu gecen bir macti, hepimiz cok heyecanlandik, is penaltilara kalmisti en sonunda. Hani o streste sandalyelerin ustune cikan yada sandalyeleri kiranlara da rastlamadim. Yani ben hayret ettim, 120 bin kisilik stadda bir tane kirik sandalye yoktu ve herkes zaten sandalyeleri amacina uygun olarak kullaniyordu. Yani stadda herkes oturuyordu sandalyelere, kimse ustune cikmiyordu. Ayaga kalkilsa bile yere basiliyordu. Tuhaf sey dedim! Hani biz oyle yapmiyoruz ya Turkiye'de (yillar once Fenerbahce-Juventus macina gitmistim esimle Istanbulda, onu da hatirladim da mukayese ettim hani).

Macin son dakikalari ve penaltilar atiliyor, Serra tutturmaz mi ..isim geldi diye. Haydaaa. -Kizim ben simdi seni hic bir yere goturemem dedim. -Babam? dedi, -Baban hic goturmez su dakika dedim. Ben tut derim o tutmaya calisir , derken aglamalar falan, son atilan golle Misir sampiyonlugunu ilan etti neyse ki. Ben de Serrayi alip dogru tuvaletlere kosturdum. Tabii sevincten cilgina donen insanlari, havai fisekleri falan anlatmama gerek yok, her yerde olan seyler burada da oldu. Gencler arabalara dolusup Kahire sokaklarinda tur atmaya basladilar, bizler de arabalardan bayraklari sallayarak evin yolunu tuttuk.

O gun beni etkileyen seyler insanlarin hosgoruleri, terbiye ve kibarliklari, bayanlara her hangi bir yan bakis, taciz gibi seyler gormeyisim, sandalyeleri amacina uygun kullanmalari, mac sonunda rakip takima da guzel tezahuratta bulunmalari oldu.

8 yorum:

Unknown dedi ki...

Bir kac resim koyayim dedim ama iki gundur ugrasiyorum olmadi. Artik ne zaman olursa o zaman koyacagim. Bilgilerinize sevgili arkadaslar....

Adsız dedi ki...

Sevgi ben okumakta da zorlaniyorum, bir kismi okunuyor, diger kismi okunamiyor :(((

hayat dedi ki...

Merhaba Sevgicim,tebrikler bayrağımızı dalgalandırdığın için.Negüzel kavgasız gürültüsüz bir maç izlemişsiniz.Darısı başımıza inşallah.

SEni ve Serrayı öpüyorum.
Sevgiler..

Adsız dedi ki...

Avrupanin seyircisi daha deli Sevgi, Avrupa kupalarinda bile Turkiye ile maci olup Turkiyeye geldilermi zorla kasinip dayak yiyorlar =)

Daha gecen CNN gosteriyodu italyadaki sokak kavgasini, savas alani gibiydi, ilkin dedim gencler devlete karsimi ayaklandi ama haberi dinleyince anladimki fanatik taraftarlar aralarinda kavga edip, polise kadar saldirmis.

Burda yani Amerikada bak yilin futbol maci vardi dun aksam, bilirsin amerikan futbolu burda en cok seyredilen ve sevilen spor dali ve 2 taraftar bi stadyumda yan yana oturup eglenip gulup macin zevkini cikardi ve bu her yil boyle.

Bide su var, benim cocukluk zamanimda futbol macina hayatta 1 kadin izlemeye gidemezken simdi bayagi bi bayan izleyici gidiyor turkiyedede. ileride umarim futbol sahalari politikadan ve kufurden uzak tezahuratli burdaki gibi ailecek herkesin gidip eglenecegi yerler olur.

Unknown dedi ki...

Berceste benim ekranimda da sayfamin yarisi koyu renk gorunuyor ama bir arkadasim sayfanin normal gorundugunu soyledi. Ne oldu nasil oldu anlamadim. Resim de koyamiyorum bir turlu.

Unknown dedi ki...

Tesekkurler Hayat'cigim. Bizden de sana selam ve sevgiler.

Unknown dedi ki...

Selam Cem. Avrupali seyircilerin deliligini biliyorum. Ozellikle Ingiliz taraftarlar tam anlamiyla magandalar. Her gittikleri yerde olay cikariyorlar. Gonul ister ki biz de onlar gibi olmayalim batililasalim derken.
Senin bloguna girip Banu Avar'in programini gorunce cok sevindim. Ama hepsini bir defada dinleyemiyorum. Bir yere gelince tikaniyor sonra yeniden basliyorum. Kaplumbaga hiziyla bitirecegim insallah. Tv de izleyememistim programi tesekkurler bloguna koydugun icin. Ayrica "Sari Gelin" icin de tesekkur ederim.

Adsız dedi ki...

tesekkure gerek yok sevgi, senin gibi olaylara karsi duyarli kisileri gormek sevindirici.